Сүмийн мөргөлчидийн дуунаар шинэ өглөөг угтлаа. Өрөө бүр нь галын өрөөтэй зочид буудалд орсон тул өглөөнийхөө цайг өөрсдөө бэлдэх байв. Иймд хүнсээ цуглуулахаар дэлгүүр орлоо. Энд гадны бүтээгдэхүүн огт байсангүй. Чихэр, амттаны тасагт "Ulker" гэсэн нэр танил харагдсан нь манайд энэ үйлдвэрийн чихэр, печень их байдгийнх болов уу. Мөн жимс, ногоог арлын нөгөө хэсгийн тосгонд тарьж, ургуулдаг аж. Ялангуяа, Турк орныг чидун жимсний эх орон гэлцэнэ. Түүнчлэн Авша арлын иргэд амтат дарс үйлдвэрлэдгээрээ алдартай. Дарс нь дэлгүүртээ багтахгүй, гудамжинд хүртэл гоёж, чимэглэн өржээ.
     Цайгаа уухаар суухад найз өвөө шинэ талх, шинэ нарийн боов гэсээр халуунаар нь бариад ороод ирлээ. "Өдөр бүр шинэ" гэсэн аль нэг компаний уриа байдагтай адил эдний хувьд өглөө бүрийг шинэ хүнсээр угтах аж. Мөн Туркчуудын нарийн боов, гурилан бүтээгдэхүүний цэс нь дуусашгүй. Зөгийн бал, самраар амталсан "Баклава" нь манай ул боовтой адил үндэснийх гэхэд хилсдэхгүй. Тэр ч бүү хэл дэлхийн олон хэлний толь бичигт баклава гэж байх бөгөөд, энэ нэрийг Монгол гаралтай үг гэж байв. Түүнчлэн "Бүрэк" гэх бяслагтай боовоор ширээ чимсэн нь Түрэгийн үеэс үүдэлтэй аж.

Баклава. Зургийг интернэтээс авав.

   Үдийн наранд далайн эрэгт очлоо. Хүмүүс наранд биеэ шаран хэвтэж, багачуул ус, элсээр наадан цагийг өнгөрүүлнэ. Энэ үеэр гэнэт нэг эр чанга дуугаар орилон чихэр зарж байв. Түүнийг сонссон хүмүүс инээлдэн, аав, ээж нь хүүхэддээ чихэр авч өгнө. Өвөөгөөс юу гэснийг асуувал "Хүүхдүүд ээ уйлаарай. Ээж нь чамд чихэр авч өгнө шүү. Хүүхдүүд ээ уйлаад бай, уйлаад бай. Чихэр авч өгтөл нь уйлаарай" гэх аж. Наймаачид үнэхээр зальжин юм.
   Харин хажууханд өдрийн халуунд биеэ битүү багласан эмээ сууж байлаа. Мэдээж мусульман шашны ёсоор үс, мөр, хөлөө халхалсан нь тэр аж. Тэрхүү битүү хувцастайгаа далайд сэлж, наранд хална.

Эмээгийн усны хувцас

   Усанд сэлэхээр далайн эрэгт дөхлөө. Хүүхэд, хөгшид ялгаагүй шумбаад л, үсрээд л орж байв. Хэдийгээр олон жил усанд сэлэлтээр хичээллэсэн ч "Далайг бүү янд" гэж болгоомжлон аядуухан орлоо. Ерөнхийдөө дажгүй шүү. Юу дутахав гээд шумбаад гарч иртэл амнаас давс амтагдаж, нүүрэнд замаг наалдав. Далайн усны шорвогийг өөрийн биеэр амталж үзэх нь энэ.
   Тэгтэл бас л гэнэтийн зүйл тохиосон нь дохио хангинуулан наашлах усан онгоц байлаа. Цагаан хоолойгоор орилохыг нь сонсвол ямар нэг юм зарж байгаа бололтой. Тийм ээ, арлаас түүсэн усан үзмээ шууд авчиран зардаг аж. Гурван лир төлөөд уут дүүрэн усан үзэмтэй боллоо.

    Үдээс хойш буудалдаа ирж хоолоо бэлдэв. Энэ зуур асар хүчтэй бороо цутгаж, том том мөндөр шаагиж эхлэв. Дандаа ингэж ордог уу гэж асуутал, өвөө "Үгүй ээ. Чи л аваад ирлээ" гээд бага зэрэг дургүйлхэн хариуллаа. Харин миний хувьд "Хувьтай хүн хур борооноор" гээд дотроо бэлгэшээн зогссон юм.
   Энэ оройн зоогийг өвөө бэлдэхээр боллоо. Төрөл бүрийн ногоогоор хачир бэлдэж, хурганы мах амтлав. Ер нь Туркчууд хурганы махыг өргөн хэрэглэдэг. Зөөлөн болоод халуун ногоогоор амталсан нь шүлс асгарам байсан юм. Үүний дараа мэдээж Турк цай ууж, хууч хөөрнө. Мөргөл, хоолны дараа цай ууж, ярилцах нь энд бараг л ёс. Цайг "чай /cay/" гэх бөгөөд зориулалтын аяганд энгийн, алимтай, сарнайн гээд олон төрлөөс ууж болно. Олон нийтийн газарт төдийгүй хэн нэгэн танийг цайгаар дайлах нь найрсаг, зочломтгой байдлыг илэрхийлдэг гэсэн.

Үргэлжлэл бий...