Өчигдөр буюу нэгдүгээр сарын 20-нд "Хөх мэдрэхүй" бүлгэмээс зохион байгуулсан "Найргийн үдэш" уншлагад очлоо. Яг үнэндээ тэнд шүлэг бүрийг анхааран сонсч чадсангүй. Ерөөс шүлгийг сонсох биш уншсан нь, тэгээд цааш өөрийнхөөрөө ургуулан тунгаах нь амттай юм гэж бодлоо.
   Мөн заримдаа хэн нэгний шүлгийг сонсоод "Би ч ингээд бичих юм байна" гэх бодол цөөнгүй хүнд төрдөг биз ээ. Түүний учрыг өөрийнхөөрөө тайлахыг оролдлоо. Миний бодлоор хэн ч шүлэглэж болно. Гагцхүү мэдрэмж, түүний илэрхийлэл хүн бүрт өөр, өөр байна. Ийнхүү илэрхийлэл нь шүлэг болох юм болов уу. Тиймээс шүлгийг шүүх нь утгагүй хэрэг байх. Энэ нь нэг ёсондоо хэн нэгэнд төрсөн мэдрэмжийг сайн, муу гэж дүгнэхтэй ижил хэрэг болох байлгүй.   /Утга зохиолын талаас судлан, шүүмжлэх тухай эндээс тусад нь авч үзнэ байх/
   "Найргийн үдэш"-ийг цаашид тодорхой давтамжтай зохион байгуулна гэсэн. Хэрэв дахин очих бол илүү анхааралтай сонсогч байхыг хичээнэ ээ.

"Хөх мэдрэхүй"-н номыг зун авч байсан юм. Хамгийн их таалагдсан шүлгээсээ хуваалцъя.

Инээмсэглэлтэй чинь хамт
Эрхлүүлэхдээ аялдаг дуутай чинь хамт
Ийм сайхан нүдтэй чинь хамт
Энэ орчлонд байгаад л баймаар
Гунигтай чинь, нулимстай чинь хамт
Гурван уулын цаадах амьдралыг үзмээр
Цээжинд чинь юу багтдагийг
Чихээ тавин сонсоод
Чиний юм бүхэнд уусч нэгэн цул болоод
Чив чимээгүйн тэндэх
Тийм гүн ертөнцөөр чинь
Чих амар аялмаар, алхалмаар

***

Ганцаар, гүн харанхуй тэнгэрийн дор
Гадаа, хуучин савлуурын дээр
Ганхан ганхан сууна

Жихүүн гэгч зөөлөн аяст салхи
Жил саруудын үнэрийг чичирхийлэн зөөж
Зүрхэнд минь хэн нэгний гуниг ийм лавтай шургасныг
Зүгээр л сэвлэгээр минь оролдонгоо тэр шивнэж байна

Энд удаан сууж цаг хугацааны үнэрээр амьсгалвал
Эд эс бүхэнд минь хэн нэгний гуниг нэвчээд
Гэгэлзэн дэвэлзэн суусаар би цэв цэнхэр болчихлоо
Гэртээ орвол ижий уйлна, эндээ хоноё

Гадаа хуучин савлуур дээр
Ганхан ганхан суулаа