Найруулагч Нури Билгэ Жейланы шинэ уран бүтээл "Анатолияд нэгэн удаа" киног "Харгислалын театр" энэ сарын 31-нд толилуулна.
    Найруулагчийн нэгэн шинэхэн ярилцлагыг хүргэе.



Нури Билгэ Жейлан бол өнөөгийн Туркийн төдийгүй Каннын кино ертөнцийн сэтгэл татам нэгэн дүр маргаангүй мөн билээ. Тэрбээр 1959 онд Истанбул хотод төрж Босфорын их сургуулийг электроникийн инженер мэргэжлээр төгсөн улмаар амьдралын хүсэлдээ хөтлөгдөн Лондон, Катмандуг зорьжээ. 


“Тосгон” /1997/, “Тавдугаар сарын гуниг” /1999/, “Алс” /2002/ зэрэг гурвалсан бүтээлдээ өөрийн хүүхэд насыг төрөл төрөгсөд, дотнын андуудынхаа дүрээр тэр “амилуулсан” юм. Түүнчлэн 2006 онд өөрийн амьдралын түүхийг эхнэртэйгээ хамтран “Цаг агаар” кинондоо үзүүлснээр Нури олон улсад нэр хүндээ тунхагласан. 


Түүний шинэ уран бүтээл “Анатолияд нэгэн удаа” нь Францын кино наадмаас “Grand Prix” хүртсэн бөгөөд энэ сард Их Британийн кино наадамд уг амжилтаа бататгах нь гарцаагүй. Сербийн баруун өмнөдөд Эмир Кустурицагийн “Кустэндорф” наадамд оролцож буй түүнтэй уулзсан минь гайхалтай хэрэг байлаа. Дрвенград тосгонд цайран харагдах сүрлэг уулсын нөмөрт нэрт найруулагч “алгуурхан бүтээлүүд”-ийнхээ тухай ийн ярьлаа. 

-Та кинондоо мэргэжлийн жүжигчидтэй хамтран ажилладаггүйг мэднэ. Бас сүүлийн үед таны кино гэмт хэрэг, триллер ангилалд багтахуйц болсон санагдлаа. 
-Магадгүй би өөртөө илүү ихээр итгэж эхэлснийх байх. Одоо би шинэ зүйлсийг оролдоод үзэх зоригтой болсон, нөгөөтэйгүүр кино ертөнцийг тэс өөрөөр таньж, ойлгож байна. Мэргэжлийн жүжигчдийн бүтээх натурализм миний сонирхлыг татдаггүй, би тийм хандлагад дуртай биш. Харин өөрийн уран бүтээлийн замналын энэ шатанд би кино урлагт үнэн сэтгэлээсээ шунан дурласан жүжигчидтэй хамтран ажиллахыг илүүд үзэж байна. Гэхдээ үүний нэг сул тал нь тэд аль хэдийнэ хэрхэн тоглох тухайгаа төсөөлчихсөн, арга замаа бодчихсон байдаг. Гэтэл би үүнийг зураг авалтын өмнө шийдэж, тогтохыг л хүсдэг.
-Таны кинонууд ерөнхийдөө туулж, өнгөрүүлсэн амьдралын тань тухай байдаг. Энэ туршлагаас гадна өөр юу таныг хөглөдөг вэ? 
-Оросын уран зохиол. Мэдээж миний амьдрал хамгийн нэгдүгээрт л дээ. Ялангуяа, эхэн үедээ хүүхэд насныхаа тухай их өгүүлсэн. Би дүрүүдээ хамгийн үзэн яддаг бүлгээсээ олж гаргадаг. Энэ нь өөрийгөө тайвшруулах нэг хэлбэр байсан юм уу даа. Харин уран зохиол бидэнд амьдралыг хэрхэн харахад сургадаг. Бодит амьдралтай нүүр тулахад туслах хамгийн сайн зүйл шүү. Тухайлбал, “Анатолияд нэгэн удаа”-д бодит түүхийг өгүүлнэ. Гэхдээ илүү цогц болгохын тулд би Чеховын хэсэг, хэв маягийг шигтгэсэн.
-Таны кинонууд өнөөгийн үйлдвэрлэлд ноёлж буй 3D технологи зэргийн эсрэг илүү бодит зураглалд тулгуурласан юм шиг. 
-Найруулагч бүр бүтээлдээ өөрийн үнэнийг шингээхийг оролддог. Миний ихэнх шийдвэр санаандгүй байдаг. Гэхдээ нэг зүйлийг хэлэхэд, би зохиолчид, кино театрууд, хийсвэр Холливудынхны хоорондын тэмцэлд дуртай. Харин уран бүтээлчийн шударга шинж чанар нь найруулагчийн хүчин чармайлтад оршихоос биш техникийн чадалд биш шүү дээ. Кино театрт үзэгчийг хуурах ямар амархан гээч. Тусгай эффект ашиглаагүй ч, тэднээс үнэнийг далдалж болно.
-Та яг хэзээ найруулагч болъё гэж шийдсэн бэ?
-30 хүрээд. Миний хүүхэд насаа өнгөрүүлсэн газарт телевиз бүү хэл цахилгаан ч үгүй байсан. Төсөөллийг минь харанхуй л тэтгэсэн юм шүү дээ. Ток, цахилгаангүй тэр өдрүүдэд сүнсний тухай үлгэрүүд л бидний хувьд кино байлаа. Тэгээд кино үзэх боломжтой болоход, би бодит байдлаас тасарчих шиг болсон. Үнэхээр дурласан. 16 настайдаа л кино театр гэдэг гайхамшиг юм гэдгийг ухаарлаа. Тэр дундаа Истанбулд Ингмар Бергманы “Аниргүй”-г үзээд. Тэр миний урьд нь үзэж байсан киноноос нэг л өөр байсан юм. Миний сэтэлд хоногшсон гэхэд болно. Учир нь би хүчирхэг эмэгтэйгээр толгойлуулсан айлын хүүхэд байсан, тэгээд л дүрүүд нь их ойр санагдсан байх.
-Киногоо гарсны дараа ямар сэтгэгдэл төрдөг вэ? 
-Нэгэнт дууссан бол дургүй болчихдог юм. Яагаад гэвэл бүр уйдчихдаг. Эвлүүлгийн үйл явц маш удаан үргэлжилдэг, залхмаар ажил шүү дээ. Тэгэхээр киногоо зуун удаа үзсэний дараа үнэхээр өөр юу ч хийх хүсэл төрдөггүй. Бодол санаанд цаашдын талаарх эргэцүүлэл үгүй болдог. Өөрийнхөө кинонд хараагүй, сонсголгүй хүн шиг л хандана. Тиймээс зорилгодоо хүрсэн эсэхээ хэлж чаддаггүй. Харин хэсэгхэн хугацааны дараа дотнын андууд минь санал, сэтгэгдлээ хуваалцсанаар эргэн хэвийн байдалдаа ордог юм.

Хектор Ланос Мартинез

       "Нью-Йорк Таймс" сонинд хагас жилийн өмнө гарсан, сэтгүүлч Шейла Мелвиний нийтлэлийг хөрвүүллээ. 

     Монгол Услын Дуурь Бүжгийн Эрдмийн театр гэх ягаан баганаар тулсан, неоклассик загварын барилга нь эзэн Чингис хааны сүрлэг хөшөө бүхий Засгийн Газрын ордны дэргэд, Хөрөнгийн биржтэйгээ хөршлөн байрладаг. Морин хуур, хөөмийн эгшигээрээ танигдсан тэд нийслэл хотынхоо зүрхэнд, улс төр-эдийн засгийн төв бүсэд оршихдоо өрнийн сонгодог урлагийн өнгө төрхийг ч цогцлоожээ.
     “Монгол улс нь дагуул орон байсан бөгөөд үүнийхээ хүрээнд сонгодог урлагийг хөгжүүлэх нэгэн чухал үүргийг хүлээж байсан” хэмээн ЗХУ-д суралцаж төгссөн балетчин, ДБЭТ-ийн захирал Б.Сэргэлэн гэх эрч хүчтэй бүсгүй өгүүлсэн. 1950-иад оноос олон арван монгол залуус ЗХУ-ыг зорьж хөгжимчин, хөгжмийн зохиолч, дуучин, бүжигчин, хөгжим судлаач мэргэжлээр суралцаж эхэлсэн түүхтэй. Түүнчлэн Зөвлөлтийн хөгжимчид Монголд очиж консерватур, театрийн урлаг бий болоход ихээхэн тусалж, хувь нэмэр оруулсан юм.
      Тухайн үед ЗХУ нь БНХАУ, БНАСАУ болон бусад Азийн коммунист орнуудад барууны хөгжим, соёлыг сурталчлахдаа Монголын хөрсөнд ч энэ урлагийн үрээс тарьсан билээ.
Монголын Урлагийн Зөвлөлийн гишүүн, Киевт боловсрол эзэмшсэн хөгжмийн зохиолч Н.Жанцанноров хэлэхдээ “Манай улсад 1950-иад оны үед Моцартын тухай мэдэх хүн байгаагүй гэхэд хилсдэхгүй. Коммунизм бидэнд сонгодог хөгжмийг хүргэсэн. Өнөөгийн бидний амжилт ЗХУ-тай салшгүй холбоотой” гэлээ.
     Түүний хэлсэн өнөөгийн амжилт нь аравдугаар сараас долдугаар сар хүртэл 14 дуурь, 14 баллетийн тоглолт толиуулж, долоо хоног бүр үзэгчээр дүүрэн танхимтай ДБЭТ юм. Тэнд Россини, Моцарт, Пуччини, Вердийн хөгжим уянгалж, орос, францын нэртэй баллет  тайзнаа “амилдаг” аж.
     Театрын бүрэлдэхүүнд найрал хөгжимчид, бүжигчид, загвар зохион бүтээгчид, найруулагчид, гар урчууд гээд олон хүн бий. Тэдний дийлэнх нь ЗХУ-д суралцсан бөгөөд хатагтай Б.Сэргэлэн хэлэхдээ театрын нэгэн зорилго нь их тал дахь сонгодог урлагийн урын сангийн цайз, хэрэм байх гэв.
     Түүнчлэн “Бид хуучин маягаа алдалгүй уламжлалаа өвлөн, хадгалахыг хүсдэг. Хүмүүс надаас яагаад илүү орчин үеийн байж болдоггүй юм бэ гэж асуудаг. Гэхдээ миний бодлоор энд хоёр хэв маягийн тухай ярих болдог. Нэг төрлийн театр нь бүхнээ хадгалж үлддэг бол нөгөө нь бүгдийг өөрчилж байдаг. Миний менежмент бол хадгалах” гэсэн юм. Магадгүй энэ хуучинсаг хандлагын илрэл нь тэд 30 жилийн турш нэг ижил “Кармен” тоглосоор буй нь биз ээ.
     Тэд “Францаас төдийгүй өөр олон орноос зочид ирж манай “Кармен”-ийг үзээд нулимс унагадаг. Энэ гайхалтай биш гэж үү? Бид хүүхдэд зориулсан хувилбарыг нь ч тоглож байсан. Гэхдээ хүмүүс тийм ч таатай хүлээж аваагүй” гэж байв.
Барууны урын санд төвлөрөхийн зэрэгцээ энэ театрынхан монголынхоо хөгжмийн зохиолчидтой ч холбоотой ажиллаж, тэдний гайхамшигт бүтээлийг толилуулдаг. Монголын анхны дуурь “Учиртай гурван толгой”-г жилд цөөнгүй тоглодог бөгөөд ихэвчлэн улирлын нээлт, хаалтын үед тохиох нь бий. Цомнолыг монголын уран зохиолын эцэг гэгддэг зохиолч Ц.Нацагдорж бичиж, хөгжмийг нэрт хөгжмийн зохиолч Б.Дамдинсүрэн туурвижээ.

Х.Билэгжаргалын "Ламбагуайн нулимс"

    Мөн Б.Шаравын “Чингис хаан дуурь”, Х.Билэгжаргалын “Ламбагуайн нулимс” гээд олон бүтээлийг дурьдаж болно. Хөгжмийн зохиолч Н.Жанцанноров одоогоор 17-р зууны үеийн нэрт хүмүүн Занабазарын тухай дуурийн ажилд шамдсан ба тэрбээр буддын шашины онцлогтой уг хөгжим нь христийн шашины давуу нөлөөг бага ч гэсэн тэнцвэржүүлнэ гэдэгт найдаж буй.
    Цаашлаад үндэсний урлагийн бахархал Ж.Мэнд-Амарын “Үйлийн гурван толгой”, Ж.Чулууны “Уран хас” баллетыг орхиж болохгүй. Театрын уран бүтээлчид одоо “Атилла” баллетыг тоглохоор бэлдэж байгаа гэнэ. Уг бүтээлийн гол эзэн А.Батдэлгэрийн хэлснээр энэ нь “Атилла” дууриас нэлээд өөр аж. “Атилла зүгээр нэг цус асгаруулсан тулаанч байгаагүй. Түүхэн баримтаас үзвэл тэрбээр ухаалаг, эрэмгий хүн байсан бөгөөд бид энэ талыг түлхүү харуулна” гэв. Баллетийн үйл явдал 453 оны тэртээд өрнөж, Атиллын амьдралыг үзүүлэх юм. Түүний үхлийг хүмүүс хоёр янзаар ярьдаг. Нэг хэсэг нь хуримынхаа шөнө орондоо хамраасаа цус алдан таалал төгссөн гэдэг бол нөгөө нь эхнэр нь түүнээс өшөө авахаар хорлосон гэдэг. “Тэр үхэлтэй тулалддаг. Харин Атилла эсвэл үхэл ялсан эсэх нь үл мэдэгдэнэ” хэмээн А.Батдэлгэр өгүүлсэн юм.
     Үзэгчиддээ жил бүр шинэ бүтээл толилуулахыг хүсдэг ч ДБЭТ-ийн төсөв нь дэлхийн жишигт байж болох хамгийн бага хэмжээгээр үйл ажиллагаагаа явуулдаг аж. Хувцас хэрэглэл, тайзны чимэглэлээ Хятадад үйлдвэрлэсэн материалаар хийдэг гэнэ. Хэдийгээр театрын төсвийн ихэнхийг Засгийн Газраас олгодог ч санхүүгийн өөр эх үүсвэр зайлшгүй шаардлагатай. МУ-ын БСШУЯ-ы Сайд Ё.Отгонбаяр “Сонгодог урлагт дэмжлэгт хэрэгтэй нь үнэн. Гэхдээ дэмжлэг авах тусам бид тэжээвэр амьтан мэт болох вий” гэлээ.
Театрын 256 ажилтнаа цалинжуулахын тулд хатагтай Б.Сэргэлэн бизнесийн байгууллагууд болон гадаадын Элчин Сайдуудтай ч холбоо тогтоожээ. Тайзан дээр уран гоёор дүүлэх бүжигчид, хөгжмийн удирдагчид гээд олон уран бүтээлчид шинэ цагийн их хотод урлагийн амтыг мэдрүүлдэг ч монгол гэрт ил гал дээр хоолоо хийж, худгаас ус зөөн амьдрах нь байдаг гэнэ.
     Мөн тэрбээр Милан дахь Ла Скала академи болон Вэрди Консерватуртай холбоо тогтоосон бөгөөд одоогоор ОХУ-д баллетын бүжигчин бэлдэхээр явуулж эхлээд байна.
Шинэ цагийн үзэгчдийг бэлдэхийн тулд тэд сургууль, боловсролын газруудад хүрч ажиллахын зэрэгцээ “поп опера” зэрэг тоглолтуудыг хийж буй.
     Монголын уул уурхайн хөгжил нь эдийн засагт тэсрэлт авчирж урлагийг дэмжих сонирхлыг ч бий болгож байгаа.  Энэ бүхэн нь хатагтай Б.Сэргэлэнд ажилчдынхаа цалинг нэмэхэд тус болох биз ээ. Эцэст нь тэрбээр “Манай уран бүтээлчид хөгжимд шимтэн дурлаж, энэ театраа хайрладаг юм. Монгол орон уул уурхай, эдийн засгийн хувьд гээд олон талаар дэлхийн тавцанд танигдаж байна. Бид ч бас энэ боломжийг алдмааргүй байна” гэсэн юм.

    Би яг үнэндээ уран зураг, сонгодог хөгжим сонсоод зүйргүй таашаал амсч, эсвэл гүн гүнзгий ойлгон бахдах чадвар, мэдлэггүй хүн. Гэхдээ эдгээрийг сонирхож, өөрийн хэмжээнд тайлан уншиж, бодох дуртай.
    Үүндээ хөтлөгдөөд зураач, барималч Ж.Мөнхцэцэгийн хэд хоногийн өмнө нээлтээ хийсэн "Зүрхнээсээ..." үзэсгэлэнг зорьсон юм.
    Танхим дахь түүний бүтээлүүдийг ерөнхийд нь харвал эмэгтэй хүний тухай болоод цөөнгүй зурагтаа эмэгтэй хүн, түүний гэзгийг харуулжээ. "Чөлөөлөлт", "Увидас", "Түүний үс" зэрэг бүтээлийг үзээд "Эмэгтэй хүний үс, сэтгэл хоёр холбоотой юу?" гэсэн асуулт төрөв. Бүсгүйчүүд "Үсээ тайруулахаар шинэхэн мэдрэмжид автдаг" гэхчлэн ярих нь бий. Үнэн болов уу? Яг ингэж бодох зуурт ард минь нэг эмэгтэй байхыг харсан минь зураач Ж.Мөнхцэцэг байсан юм. Бодсоноо түүнээс асуумаар санагдаад хэлтэл тэрбээр "Үс маш чухал шүү дээ. Үс, оюун санаа хоёр холбоотойд би итгэдэг. Хүний генийн шинжилгээг үснээс авдаг, үсэнд хэн нэгний тухай мэдээлэл хамгийн ихээр агууллагддаг" гэв. Зургуудийг ажиглахад түүний "амилуулсан" эмэгтэйчүүд илэрхий баяр жаргал, инээд хөөргүй ч нэг л тайван, басхүү нэг ижил гэмээр нүднүүд нь магадгүй дүнсгэр, гунигийн тухай өгүүлэх шиг санагдсан. Гэхдээ энэ муу хэрэг биш байх. Миний бодлоор үнэн сэтгэлийн, чин сэтгэлийн яриа бүхэн гунигийн тухай байдаг юм шиг. Энэ тухайд тэрбээр "Гуниг гэдэг зовлон биш. Хүний сэтгэлд гуниг хамгийн их тордог байх. Тийм ч учраас хүмүүс тэр тухай ярьдаг юм болов уу."
     Зураач хүн авьяасдаа хөтлөгдөөд туурвидаг юм уу, эсвэл үнэхээр түүний өөрийгөө илэрхийлэх аргад гагцхүү дүрслэл хамгийн их тохирдог юм уу гэж бодогдох нь бий. Магадгүй зурах биш зохиол, эсвэл хөгжим бичиж болох л байж. Гэхдээ... "Би ном, зохиол уншаад хүмүүс яаж ингэж бичдэг юм бол оо. Яаж ингэж илэрхийлдэг байна аа гэж боддог. Хөгжмийн тухайд бол сайн сонсогч төдий шүү дээ" гэлээ.
    Өчигдөрхөн би "Нэг голын усанд хоёр орж болдоггүй" гэх Гераклитийн үгийг дахин нэг харсан юм. Энэ тухай түүнд хэлээд мөнх оршихуйн тухай асуусан. Хүмүүс уран бүтээл мөнх гэдэг. Гэвч цаг үе бүрт хүмүүсийн харах өнцөг өөрчлөгдөж хэдэн зуун жилийн дараа бүтээлийг тэс өөрөөр тайлан уншиж, ярилцахыг үгүйсгэхгүй. Да Винчи "Жоконда"-г яг юу бодож бүтээснийг түүнээс өөр хэн мэдэх вэ? Тэгэхээр түүний өгүүлэмж мөнхөд үнэн байх уу? "Гэвч уран бүтээлч нэгэн амьдралдаа, тэр агшиндаа уран бүтээлээ туурвидаг. Хэрхэн тайлах, хэрхэн ойлгохыг мэдэхгүй ч түүнд зориулсан миний оюун санаа мөнхөд үлдэх нь гарцаагүй".
     Ийнхүү үзэсгэлэнгийн танхимыг зориод азаар ч юм уу зураачтай таарч цөөн хором ярилцсан юм. Санамсаргүй утсаа гаргахад минь тэр "Яриаг минь хурааж байгаа юм уу?" гэсэн. Тэгээгүй л дээ. Гэхдээ хэсэгхэн зуурын тэр яриа толгойд минь тод үлдэх шиг болсноо энд тэмдэглэлээ.
     "Зүрхнээсээ..."

"Увидас"

"Орооцолдсон үс"

"Чөлөөлөлт"

  Сүүлийн үед сэтгүүлчид, блогчид кино тойм, шүүмж, сэтгэгдлийг цөөнгүй бичих болсон. Энд нэг анзаарагдсан зүйл нь монгол кино төдийгүй дэлгэцийн бүхий л бүтээлд дүрүүд ямар нэг бүтээгдэхүүн, үйлчилгээг ашиглах болон түүнийг тодоор дүрслэн харуулах нь олон. Тэр бүрийг бичигчид “далд реклам” хэмээн буруу нэрлэж, цохон тэмдэглэж байна. Харин үүнийг реклам судлаачид “бүтээгдэхүүн байршуулах сурталчилгаа” буюу “product placement” гэж нэрлэдэг бөгөөд энэ тухай дэлгэрэнгүйг урьд нь нийтэлж байсан. Тиймээс энэ удаад дээрх буруу ойлголтыг бага ч гэсэн залруулахын тулд “далд реклам” гэж юу болох талаар багахан мэдээллээ хуваалцаж байна.
  Одоогийн бидний ярьж заншаад буй “Далд реклам” гэх ойлголтын талаар Америкийн сэтгүүлч, судлаач Ванс Пэкард 1957 онд “The Hidden Persuaders” номдоо бичиж байжээ. Уг бүтээлдээ тэрбээр “далд реклам” гэх нэршлийг ашиглаагүй ч хэрэглэгчийг худалдан авалт хийхэд хүргэх сэтгэл зүйн нөлөөллийн талаар олон санааг тайлбарласан байна. Тэр үед буюу дайны дараах америкийн нийгэмд зар сурталчилгаа бүтээгчдийн нэг зорилго нь аливаа бүтээгдэхүүн, үйлчилгээ тухайн хүнд шаардлагагүй байсан ч тэдний итгэл үнэмшил, айдас, сексийн мэдрэмж зэрэгт тулгуурлан хэрэглэгчээ болгох байжээ.
  Далд реклам нь ерөнхийдөө сурталчилгааны үг, зураг, хэлбэр дүрсэнд давхар илэрч байдаг агуулга юм. Үүнийг хэлбэрийн хувьд дөрөв ангилдаг. /Эдгээрийг манайд хараахан албан ёсоор орчуулж, нэршлийг тодорхой болгоогүй байгаа тул англи эхээр нь бичлээ. Цааш судлахаар сонирхсон хүнд ч хэрэгтэй болов уу. /

1.Subthreshold stimuli – Жишээ нь, дуу явах хооронд түргэн хугацаанд өөр үг сонсогдох, дэлгэцэнд ямар нэг дүрс эгшин зуурт үзэгдэх.
2.Masked
3.Unattended – Зургийг эргүүлж харах эсвэл сайн ажиглавал үндсэн дүрсээс гадна өөр зүйл харагдах
4.Figurally transformed stimuli – Текст болон зургийг бүдгэрүүлэх /blur/, шууд танигдахааргүй болгосон байх зэрэг олон арга бий.

Хэдийгээр рекламны агентлагууд бүтээлд нь далд реклам байгааг санаандгүй хэрэг гэж тайлбарладаг ч тэдний 75-80% нь үүнийг зориуд ашигласан байдаг аж. Мэргэжлийн уран бүтээлийн баг аливаа лого, сурталчилгааны хуудсыг бүтээхээр ажилладаг бөгөөд үүнд компаниуд мөнгө харамгүй зарцуулдаг. Нөгөө талаас далд реклам нь ихэвчлэн секс агуулгатай байдаг тул ёс зүйн асуудал ихээр хөндөгддөг байна.

Бүсгүйн хөлөө өргөсөн хэсгийг сайн харвал Австралийн газрын зургийн хэлбэр үүснэ.

Лого нь ердийн уул мэт боловч ажиглавал баавгайн дүрс үзэгдэнэ. "Toblerone" шоколадын үйлдвэрлэл нь  Швейцарийн  Берн хотоос эхтэй гэдэг бөгөөд энэ нь "Баавгайнуудын хот" хэмээн алдаршжээ.

Баруун доод буланд "explosion" гэсэн үг байгаа. Үүний урд  мөн S үсэгтэй үрэл байгаа нь "Sexplosion" гэсэн үг үүсгэнэ.

Кофений уур нь эмэгтэй хүнийг дүрсэлж байна.

Ундааны мөс нь хэвтэж буй эмэгтэй хүний хэлбэртэй

SEX гэсэн үг үүсчээ

Онлайн рекламын үүсэл болоод онолын товчийг хуваалцаж байна. Дэлгэрэнгүй мэдээллийг багтаасан байсан ч, тоо баримт зэрэг нь онлайн ертөнцийн эрчмийг дагаад хурдацтай өөрчлөгдөж байгаа тул энэ удаад цаашид хоцрогдохгүй гэж тооцоод суурь мэдээллүүдийг багтаалаа. 

     Ойрд сонсох болсон дуунуудаасаа хуваалцахаар шийдлээ. Гэхдээ энд шинэ дуу ерөөс байхгүй шүү. Гурав, дөрвөн жилийн өмнөх бүтээлүүд байгаа. Гэлээ ч миний жагсаалтад байдаг дуртай дуунууд.