Амралтын өдөр интернэтээр хэсч яваад найруулагч Б.Чингүүний "Гэрэл" богино хэмжээний киног үзлээ. Түүний өмнөх бүтээлүүд  "Анхны болзоо", "Соло"-г үзэгчид ихэнхдээ сэтгэлгээний гэдэг ч, энэ удаагийн бүтээл энэ тодорхойлолтонд урьдынхаас илүү дөхөх болов уу. Киноны гол дүрд зураач Ж.Гэрэл тоглож, түүний бүтээлээр санаагаа илэрхийлэхийн зэрэгцээ Ж.Гэрэлийн үзэл бодол ч харагдах шиг болов. Учир нь саяхан "Гоодаль" сэтгүүлийн хуудаснаас түүнтэй "танилцахад" математикийн томъёог бүтээлдээ түлхүү ашигладаг бөгөөд амьдрал яг л бодлого шиг гэсэн нь санаанд буув. Киноны зураглалын хэсгүүдэд Ж.Гэрэлийн бүтээл дэхь тэрхүү томъёонууд цөөнгүй харагдаж байсан юм.
  "Гэрэл"-ийн эмэгтэй гол дүрд жүжигчин А.Хулан тогложээ. Харамсалтай нь, түүний гаргасан сэтгүүлч бүсгүйн дүр төдий л сайн байсангүй. Гэхдээ энэ нь жүжигчний алдаанаас биш, харин зохиолч, найруулагчаас болов уу гэж бодож байна. Ийн бодохын учир нь, сэтгүүлчийн хэлдэг текстүүд Гэрэлийнхээс хэтэрхий сул бөгөөд ерөөс тэр дүр кинонд гардагчлан зураач, сэтгүүлч 2 нэг ертөнцийнх гэдгийг илэрхийлж чадахгүй байсан. Ядаж л түүний биеэ авч яваа байдал, ярианы өнгө төрх хийгээд үйлдэл нь яавч нэг ертөнцийнх байж чадсангүй. Үгүй ядаж эхлэл хэсэгт Гэрэлийн өгдөг архийг уусан ч болох л байсан шүү дээ.
  Харин киноны хөгжим маш их таалагдсан. Тэр дундаа "Хүн яг өөрийнхөөрөө, бас өөрийн ертөнцдөө сэтгэл хангалуун амьдрах ёстой" гэсэн текстийг Herman Brood-ийн "My Way" дуутай хамтатгасан нь гайхалтай. Цаашлаад "Бидний байтугай чи бид хоёрын ертөнц ч ондоо" гэсэн үгнээс ургуулан олон зүйлийг бодож болно.
  Гэхдээ энэ бүх үгс чихэнд хүрэхдээ танил бус төрхөөс гарах, хэзээний танил хоолойн өнгөөр дамжив. Өөрөөр хэлбэл Ж.Гэрэлийн оронд бидний сайн мэдэх уран бүтээлч А.Миеогомбо дуу оруулсан нь хэтэрхий хиймэл байлаа.
  Ерөнхийд нь үзвэл бүтээлийн хийц, санаа нь тун ч их таалагдсан. Энэ мэтчилэн сэтгэлгээний гэж тодотгохуйц бүтээлүүдийг цувралаар хийснээр найруулагчаас дараа, дараачийн илүү сайхан, илүү гоё киног хүсэх хүлээлтийг үүсгэж байна. Миний хувьд, киноны хамгийн таалагдсан хэсэг нь сонин дээрх "Өнгөгүй ертөнцийн сүүдэр" гэх гарчиг, мөн төгсгөлийн "Хайр сэтгэлд өнгө чухал гэж үү?" гэсэн хэсэг байлаа. Үг бүрээс нь нэгэн шинэ санаа, бодол эргэцүүлэл олж авахуйц "Гэрэл"-ийг олон ч удаа үзэж, тунгаасаар байна. Угаас киноны төгсгөл нээлттэй байгаа нь утга санааг хүн бүр өөрийнхөөрөө хүлээн авч, өөрийн ертөнцдөө бясалгах эрх чөлөөг үлдээсэн ч байж болох.